-
Singapore
Van 10 t/m 14 januari zijn we in Singapore. Niet alleen een leuke plek voor een stop-over, maar ook een bijzondere bestemming van zichzelf. We waren er al eerder en er is nog zoveel te zien, dat we deze gelegenheid aangrijpen om terug te komen. Veel groen, mooie bezienswaardigheden en lekker eten zijn leuke mogelijkheden om te genieten in deze stadstaat.
-
Naar Singapore (10 januari 2019)
Nog niet helemaal wakker zitten we om 7 uur in de speedboat naar de luchthaven. Dag Jacob, dag: wat hadden we het fijn bij jullie, dank je wel! Deze keer vertrekt de boot op tijd en varen we zonder tussenstop in één keer door. De tocht is een stuk comfortabeler, al merken we ook nu goed het verschil tussen de open oceaan, waar we grote klappen maken, en het varen tussen de eilanden door, waar het water een stuk rustiger is. Vlakbij Male valt er genoeg te zien: hier zijn minder vakantieplekken en er is meer industrie. Er liggen veel boten op de rede en een enkeling ligt ook aan de kade van Male zelf. Male ligt volgebouwd net ten zuiden van de luchthaven.
Op de luchthaven stappen we, uitgerust en bruingebrand, van boord. Op de kade staan hordes veel te dik aangeklede toeristen met rode oogjes te wachten op een boot. Er varen eindeloos veel bootjes af en aan: het is druk! We laden onze tassen op een karretje en gaan, in de airco, een kop koffie halen. Hè, dat smaakt lekker. We hebben de tijd: het is inmiddels half 9, maar onze vlucht vertrekt pas rond half 1.
We gaan aan de wandel: de terminal voor watervliegtuigen, de terminal voor lokale vluchten, een gloednieuwe hal met een soort foodcourt… Daar pakken we een lift naar boven en met een vers sapje genieten we nog een uurtje van het prachtig blauwe water, de botjes, de zon. We hebben wel zin in Singapore, maar weggaan is toch ook jammer.
We checken in en moeten tot onze verrassing onze ticket van Singapore naar Sydney laten zien, om te bewijzen dat we er ook weer weg gaan. Dat is ons nog niet zo vaak gebeurt, maar Karin is (‘uiteraard’) voorbereid en plukt ze zo uit haar tas. Door de douane, door de tax free shopping (waar we onze ogen uitkijken naar alle alcohol die wordt verkocht; een beetje raar in een land waar dat verboden is wat ons betreft!), eten nog een klein hapje en dan is het uiteindelijk tijd voor onze vlucht. Dag Malediven, daag: we hebben genoten!
De vlucht verloopt, ondanks een indrukwekkende onweersbui boven Indonesië, snel en probleemloos. We kijken allebei een film op onze telefoons (zo lost SilkAir het gebrek aan entertainmentsysteem op; handig!) en na ongeveer 5 uur vliegen landen we op Singapore. Daar is het inmiddels half 9 ‘s avonds, drie uur later dan op de Malediven. Het is er donker en de luchthaven is stiller dan we ‘m ooit hebben gezien! We ‘rennen’ door alle controles, grijpen onze tassen en onze metrokaarten en hoepla, op naar ons hotel.
30Bencoolen Hotel ligt aan de gelijknamige straat (op nummer 30 ja) en tegenover het gelijknamige metrostation. We krijgen een uitstekende kamer en gaan dan toch nog even een hapje eten. Het is weliswaar 10 uur lokale tijd inmiddels, maar voor onze magen is het etenstijd! Er is volgens het meisje aan de balie vast niets meer open, maar dat kunnen we niet geloven. Het is Singapore! En 50 meter verderop vinden we Kith, een tent waar we een stapeltje patatjes en een sandwich met gemarineerde kip èn een plons drinken eten.
En hoewel het volgens diezelfde lijven nog best vroeg zou moeten zijn, zijn we bekaf na dat vroege opstaan, dus we houden het voor gezien. Weltruzzz….
-
Singapore dag 1: bloemen en dansende bomen! (11 januari 2019)
He, he, dat lag wel heel erg lekker. Weliswaar moest de airco aanblijven, maar mede daardoor hebben we wel uitstekend geslapen. We rommelen onszelf door ons ochtendritueel, halen koffie bij de Starbucks en een vers broodje bij de Toast Box en dan zijn we helemaal klaar voor zonnig, vochtig en warm (30 graden) Singapore. We zijn blij dat we al even hebben ‘geoefend’ met de hitte, maar niettemin nemen we weer een berg voorzorgsmaatregelen: zonnebrandcrème, petje, water mee… Het water in Singapore kan je gelukkig prima drinken en we weten van vorige bezoekjes dat er vaak waterpunten zijn, dus een klein flesje is genoeg.
We nemen de metro naar de Botanical Garden. We maken meteen weer gebruiken van onze (van nieuwe credit voorziene) metrokaarten: fijn dat we zo nog even op konden halen Arno en Henriëtte! Een deel van de botanische tuin is een wereld erfgoed site en het is enorm: 82 hectare! We besluiten via verschillende onderdelen naar de Orchid Garden te wandelen. Via de Bougainvillea & Bamboo Collection, de Foliage Garden, de Evolution Garden, een stop voor wat drinken bij het Visitors Center en via Symphony Lake (waar we schildpadden zien zwemmen) komen we wat verhit aan bij de Orchideeën tuin.
Deze tuin stelt de grootste verzameling orchideeën ter wereld ten toon; meer dan 600 soorten! Ze hebben er nog veel meer en er worden elk jaar nieuwe soorten gekweekt. Het is het enige deel van de tuinen waar je toegang voor moet betalen en die 5 SD (iets meer dan 3 euro) hebben we er graag voor over. Ongelooflijk, wat een bloemen! We dwalen eindeloos tussen de bontgekleurde orchideeën door en klikken ons helemaal suf. Geweldig!
Als we echt oververhit dreigen te raken houden we er mee op. Het is half 1 en het is tijd voor pauze. Maar niet hier. We wandelen terug naar het metrostation, terwijl we onderweg genieten van een ijsvogeltje, een water monitor lizzard, eekhoorntjes en libellen. We pakken de metro naar Orchard, het metrostation op de bekendste winkelstraat van Singapore. Terwijl we onze ogen uitkijken naar de dure merken, wandelen we naar Takashimaya, een Japans warenhuis.
Daar zit, in de kelder, een foodcourt. Nouja, eigenlijk zitten er meerdere. En een deel daarvan is Takashimaya Food Village, een verzameling van Aziatische tentjes uit China, Korea, Japan, Thailand… We kiezen allebei iets te eten en te drinken uit. De kwaliteit valt bij Martijn een beetje tegen, maar de ervaring is geweldig. We zijn zo ongeveer de enige niet-Aziaten en het Engels lijkt om ons heen nauwelijks voor te komen. Een voorproefje voor Azië, later tijdens deze reis.
Na het eten doen we nog een rondje langs alle stalletjes en daarna langs een soort markt-achtige hal, waar we door verkopers worden volgestopt met van alles: nootjes, zand-deeg koekjes met aardappelsmaak, snoepjes van onbekende aard. Als we er klaar mee zijn, gaan we op zoek naar de uitgang (makkelijk te vinden: we kijken over iedereen heen) en daar vlak naast zit een Sketchers schoenenzaak. Martijn wil nog zoemerschoenen en Karin is altijd geïnteresseerd in makkelijke, leuke schoenen dus we doen een rondje. En tot onze stomme verbazing slagen we allebei en – met dank aan de verkoopster – voor een heel aantrekkelijke prijs!
Met de schoenen in een tasje vertrekken we. Teriu naar het hotel, waar we pauze houden en onszelf opfrissen. Want ondanks dat we redelijk gewend zijn in de hitte, lukt het ons niet echt om fris te blijven in deze klamme hitte. Niet erg, maar het vraagt om wat planning als we willen dat omstanders ons aardig blijven vinden.
Eind van de middag vertrekken we weer. Deze keer naar Marina Bay, waar we in de Marina Bay Sands shopping mall hopen te gaan eten bij Din Tai Fung, de dumpling-zaak mèt Michelin ster waar we vorige jaar ook aten. Maar hoe we ook zoeken, geen Din Tai Fung… Later blijkt dat ze verbouwen en precies deze maand dicht zijn. Gelukkig komen ze dus terug, al hebben wij er nu even niets aan! We aarzelen even, maar besluiten dan te gaan eten bij Dallas. Zoals de naam al doet vermoeden: een Amerikaanse tent met drank en bar-happen. Inderdaad, het kan bijna niet verder verwijderd zijn van dumplings, maar het lijkt ons de enige manier om niet te blijven denken aan de water-in-de-mond oproepende Xia Long Bao (soep-dumplings).
We kunnen er buiten zitten en eigenlijk vinden we dat met de zon die achter de gebouwen is verdwenen en in een lekker briesje, wel prima. We drinken een drankje (Martijn een bier en Karin een zwaar tegenvallende gin & tonic), eten een hapje (respectievelijk een uitstekende burger en uitstekende fish & chips) en als het donker is en bijna 8 uur wandelen we naar de reling, waar we uitkijken over de monding van de Singapore River. Een grote kom, met de hoogbouw van het zakencentrum van Singapore op de achtergrond,waar precies om 8 uur een water en lichtshow losbarst.
Het is een spektakel, maar heel eerlijk gezegd valt het ons ook een beetje tegen. Het is minder mooi dan de vorige keer en omdat we met onze ruggen naar Marina Bay Sands toestaan vallen de laserstralen die van bovenaf meedoen met de show, niet zo op. Karin filmt en fotografeert wat (best handig om onder deze omstandigheden een waterdichte camera te hebben) maar we zijn niet juichend enthousiast.
Gelukkig hebben we nog één activiteit te gaan en die blijkt geweldig. Op en met de ‘bomen’ van Gardens by the Bay wordt twee keer per avond ook een licht en muziek show gegeven en bijna per ongeluk vinden we een prachtig plekje om daarvan te genieten. Met een medley van klassieke muziek en ‘meedansende’ lichtjes laten we ons een kwartier meevoeren met de show. Deze keer gebeurt het filmen en fotograferen met heel wat meer enthousiasme. Wauw, wat een gezicht!
Als we zijn uitgekeken pakken we de metro naar ons hotel, waar we zeer tevreden ons mandje inrollen. Jawel, het was een goed idee om nog een keer naar Singapore te komen!
-
Singapore dag 2: geschiedenis en meer (12 januari 2019)
Dag 2 begint vroeg. Wat Karin betreft té vroeg: Martijn maakt haar wakker om te gaan hardlopen! Terwijl hij naar buiten gaat om zich in het zweet te werken (iets dat in Singapore lukt door naar buiten te stappen) rommelt ze zich door een ochtendritueel heen en doet braaf een serie oefeningen met een meegebrachte band. Een uur later komt Martijn terug. Volkomen leeggelopen, maar hij heeft 8,5 kilometer hardgelopen! Nouja, het grootste deel dan en zó hard was het niet, zegt hij want pffff, het is dus HEET!
We ontbijten bij ‘de buren’; een stevige hap, zodat Martijn weer even energie kan opdoen. Met ijskoffie, want het was dus… Afijn, je snapt het inmiddels. Na het ontbijt wandelen we een klein stukje, naar Fort Canning. Bovenop een heuvel gelegen, ligt het huidige fort op de plek waar vanaf de 14e eeuw de koningen heersten over het gewone vol. Dat werd zo bang gemaakt om naar boven te gaan, dat ze eeuwen later, toen de Britten een fort op de heuvel maakten, nog steeds niet naar boven durfden!
Het huidige fort Canning is bedoeld voor feesten en partijen, maar de heuvel is een groot historisch monument. We wandelen er een uurtje rond. We vinden er een kleine kruidentuin, grafstenen van overledenen uit de 19e eeuw (vooral veel. heel veel kleine kinderen…), een graf van een koning (uit de 14e eeuw) en uitzicht op het keurig opgepoetste, witgekalkte fort. Veel bomen, veel bloemen, een bruidspaar, muggen, vogels… Als we weer eens bijna smelten houden we het voor gezien. Nee, we gaan niet de hele heuvel rondlopen.
Op naar de airco, in het National Museum of Singapore. daar kopen we een kaartje voor de vaste tentoonstelling, Uiteindelijk bekijken we daar in twee uur tijd alleen de begane grond van en die is echt enorm interessant! Het museum is erg mooi opgezet, interactief en geeft een goed overzicht van Singapore tussen de 14e eeuw tot en met het heden (het laatste voorwerp is uit 2008). Het is opvallend hoe weinig er bekend is van de periode vóór de Britten en hoeveel er bekend is vanaf dat moment. We zijn gefascineerd en genieten.
Als we een beetje op zijn (Karin’s knieën houden zich tegenwoordig prima, maar hebben het deze vakantie wel zwaar!) gaan we lunchen bij Food4Thought, het museum-café. Het blijkt een uitstekende keuze. Heerlijke sapjes, uitstekende lunch en een vriendelijke hoeveelheid airco. We zijn fan! … en dan is het wel even op. Het is inmiddels bijna half 3 en we zijn dringend toe aan pauze. We wandelen terug naar het hotel, waar we in de airco neerploffen.
Eind van de middag komen we daar weer uit. We wandelen door de wijk richting een hotel-bar in de buurt waar we willen borrelen. We komen door een straatje, waar een Hindoe-tempel, een Chinese tempel en een hele serie ‘waarzeggers’ naast elkaar zitten. Overal hangen voorspellingen voor het jaar van het Varken, dat ingaat op 5 februari aanstaande. Interessant genoeg gaat Karin (een konijn) volgens sommige voorspellingen een topjaar tegemoet en volgens sommige voorspellingen een heel spannend, matig jaar. Tot zover de voorspellingen wat ons betreft. we overwegen even een handlezer of nummeroloog te vragen, maar het blije Chinees wat veel van deze mensen uitkramen weerhoudt ons toch wat.
Een borrel dan maar, om te proosten op het succes of ons verdriet te verdrinken (volgend jaar meer: stay tuned 😉 We vinden Atlas, een hotelbar met de allergrootste gin-verzameling die we ooit hebben gezien. Honderden, misschien wel meer dan 1000 gins staan op een geweldige bar tentoongesteld. Zo, zegt Martijn, hier moet het toch lukken om een góeie gin te proberen! We kiezen voor Tanglin, een gin uit Singapore en hij is zonder meer uitstekend. Beter; vergeten is de gin-ellende van gisteren.
We houden het bij één gin & tonic en een lading foto’s en daarna gaan we eten bij Din Tai Fung, onze favoriete dumpling-zaak. Na de mislukking van gisteren moest dat natuurlijk ook nog even worden rechtgezet. We zoeken degene in Chinatown op en genieten… Helemaal vrolijk na deze top-dag, gaan we ons mandje in.
-
Singapore dag 3: meer geschiedenis (13 januari 2019)
Vandaag begint rustiger; Karin wordt uit zichzelf wakker en even later Martijn ook. We zijn een stuk sneller dan gisteren vertrokken en die snelheid houden we vast door een koffie en broodje te regelen voor onderweg, in de metro. We willen een beetje op tijd op Sentosa Island zijn, een (schier)eiland in het zuiden van Singapore. Een combinatie van Disneyland en enorm interessante geschiedenis, zegt karn waarschuwend tegen Martijn. Als we in het nog slapende winkelcentrum Vivo uitstappen, op Harbourfront, de laatste metrohalte van de lijn, snappen we wel zo ongeveer wat de boekjes bedoelen.
Als we de uitgang hebben gevonden, wandelen we via rolpaden, in de schaduw (want overdekt) en in de koelte van stromen lucht voortbewegende enorme ventilatoren, via een boardwalk naar het eiland. Het eiland is nu nog gratis, maar de bedoeling is vanaf 1 januari 2020 geld voor de toegang te vragen. Als we het eiland oplopen, via zorgvuldige aangelegde paden, tussen de winkels, hotels en activiteiten (een theater, een casino, Universal Studio’s etc.) door, bedenken we dat we hier absoluut niet voor zouden willen betalen. Wat is dit enórm niet onze smaak zeg!
Even volhouden, zegt Karin dapper en neemt Martijn mee, langs de fontein der dromen (‘der nachtmerries!’ grapt Martijn), de metershoge Merlion (het mythische wezen dat het symbool van Singapore is: een kruising tussen een leeuw en een meerman), via 5 roltrappen (klimmen is só last millennium!) naar een volkomen uitgestorven wandelpad, met uitleg over de natuur en de mogelijkheid om iets van de oorspronkelijke begroeiing te zien. We rennen bijna het pad op.
Helaas zien we niet zoveel (een paar vogels en vlinders; geen aap te bekennen), maar we het is er stil en groen en we genieten. Dit was toch niet voor niets. Dat vinden we een half uurtje later helemaal als we bovenop de 36 meter hoge SkyWalk staan, een luchtbrug met een lift, die naar Fort Siloso loopt. Het is er wat koeler, er is een geweldig uitleg en er zijn borden met uitleg over de geschiedenis. Dat het eiland enorm belangrijk was in de 17e en 18e eeuw, toen de Britten concurreerden met de Nederlanders en Portugezen en het eiland nog Pulau Blakang Mati heette. Dat de Britten de forten uitlegden, om de piraten tegen te houden in de 19e en begin 20ste eeuw. En hoe het fort in 1942 volkomen onverwacht door de Japanners werd ingenomen, omdat die via land en niet via water aanvielen (…).
Daarna bekijken we het fort zelf. Het is het enige gerestaureerde fort van de 12 die samen Fort Singapore vormden. Het fort is nu een militair museum en we volgen verschillende routes waarmee we eindeloos veel kanonnen, met poppen en geluidsfragmenten ingerichte barakken en een tunnel / schuilkelder bekijken. Er is een kleine tentoonstelling over de tweejarige bezetting door de Japanners. En er is een mooi uitzicht over de Straat van Singapore: ook vandaag de dag nog een belangrijke zeestraat.
Het is weer eens heet natuurlijk en we drinken flink wat water. We nemen de tijd en als we uitgekeken zijn wandelen we via de weg langs het strand terug naar het centrale plein. We stoppen onderweg voor een drankje, daarna nog een keer voor een bakkertje dat zoete en hartige broodjes verkoopt (zoals Karin er ook veel in Japan heeft gezien) en we klikken plaatjes van de vreemde dingen die we tegenkomen. Zoals in lokale kleding aangeklede … eieren. Dus. Ja echt; een soort beelden met uitleg over de kledingstijlen. Geschilderd op grote eieren…
Terug in de metro (3 uur inmiddels) zijn we er niet over uit. Was dit nou leuk of afschuwelijk. Allebei een beetje denken we. Wat een vreemde kant van Singapore. We zijn in ieder geval blij dat we het hebben gezien. Als we terug zijn in het hotel om half 4 houden we eerst pauze, ná een bakkie uitstekende koffie in de airco van de hotelbar. En de rest van de dag doen we niet zoveel meer. Alleen nog eten. Bij En Sushi. Karin zucht gelukzalig. Wat een reis…
-
Singapore laatste dag: laatste beetje geschiedenis en shoppen (14 januari 2019)
Op deze laatste dag hebben we nog verrassend veel Singapore-tijd. Weliswaar vliegen we vandaag naar Sydney, maar dat is pas om kwart over 7 vanavond. Tijd zat dus voor meer Singapore. Na een stevig ontbijtje bij Kith proberen we onze zooi weer in onze tassen te krijgen, checken we uit en laten onze tassen achter. Daarna wandelen we naar het Peranakan Museum. De Peranakan zijn de kinderen van gemengde afkomst. Vaak Maleis (moeder) – Chinees (vader), maar ook Maleis – Indiër, Maleis – Portugees en Maleis – Midden Oosten kwam voor. In alle gevallen betrof het mannen die in de tijd tussen het handel drijven en de gunstige regentijd-winden (die hen terug naar huis zouden brengen) een lokale vrouw ontmoetten, trouwden en kinderen kregen.
Uit deze combinaties ontstond een eigen cultuur, met elementen uit beide achtergronden. Vandaag de dag kent Singapore veel van dit soort nazaten en het museum staat stil bij deze bijzondere cultuur van toen èn nu. Aan de hand van de bruiloft, de bruidsschat, het nieuwe huis, het geloof en het eten staat het museum stil (in beeld, voorwerpen en tekst) bij de bijzonderheden. Daarnaast zijn er tijdelijke tentoonstellingen en op dit moment is er één over de beginnende fotografie in Singapore.
We bekijken zelf het museum een uurtje en sluiten daarna aan bij een gratis Engelstalige tour van een uur. De vrijwilligster moet er even inkomen, maar vertelt dan heel boeiend over wat we zien. Eén van de meest indrukwekkende stukken is een geborduurd kleed dat is gemaakt met meer dan een miljoen glazen kraaltjes! Ze weet er bovendien één verhaal van te maken; iets dat ons nog niet zo was gelukt.
Na uiteindelijk 2,5 uur zijn we op en wandelen we naar buiten. Dat was indrukwekkend, maar we hebben nu echt genoeg geschiedenis gezien. Tijd voor modern ‘gedoe’ en we pakken een metro naar Raffles City waar we gaan lunchen en daarna een beetje shoppen. Raffles is één Marina Square, waar we in ons enthousiasme ook nog even doorheen wandelen. Daar worden we vooral triest van dus behalve iets drinken doen we er verder niets.
En dan is Singapore ‘op’. Nouja, voor ons dan. Terug in het hotel pakken we onze zooi en nemen de metro (MRT) naar de luchthaven. Daar verdwalen we weer eens bijna (hal 1… ohja, met een treintje) en wandelen we ons versleten naar de laatste gate aan de verste pier. Het loopt langzaam vol, maar het boarden gaat soepel. Helaas voor Martijn is er wat minder beenruimte dan verwacht en hebben we allebei iemand voor ons die zijn stoel rigoureus naar achteren schuift zodra dat mag. Gelukkig schuiven ze ‘m ook meteen weer rechtop als er een verzoekje komt van het personeel ivm de maaltijd.
Qantas heeft het leukste veiligheidsfilmpje in tijden (Tai Chi beoefenende dames en heren die de ‘brace’ positie uitleggen; geweldig) en het personeel is enorm vriendelijk. De stoelen zitten ondanks de beperkte beenruimte prima en er zijn uitstekende films. Dus terwijl het donker wordt in Singapore en ons horloge alvast drie uur vooruit gaat naar Sydney-tijd, vliegen we comfortabel de nacht in. Dag Singapore, je bent echt geweldig!
